Οταν Ανόρθωση και ΑΠΟΕΛ κοντράρονται για τον τίτλο...

Η «Κ» θυμάται τις πιο σημαντικές χρονιές όπου ήταν τα δύο άλογα στην κούρσα για τον τίτλο

Του Στέλιου Στέλιου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Το παιχνίδι της Κυριακής (31/03) ίσως να μην κρίνει πολλά για τον τίτλο (αναλόγως του αποτελέσματος), όμως θα καθορίσει ποια ομάδα θα είναι αυτή που θα ξεκινήσει ως πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα, στη δεύτερη φάση του πρωταθλήματος. Αυτή είναι η δεύτερη φορά, από τη θέσπιση του θεσμού με αυτή τη μορφή, που οι δύο ομάδες κοντράρονται για την επιτυχία – έγινε ξανά την πρώτη χρονιά στην οποία το πρωτάθλημα λειτούργησε με αυτό το σχέδιο. Ο ΑΠΟΕΛ πάει στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» έχοντας τρεις βαθμούς διαφορά από την αντίπαλό του στη συγκεκριμένη φάση. Με νίκη, όμως, η ομάδα της Αμμοχώστου πιάνει τους γαλαζοκίτρινους στους 63 βαθμούς και, με βάση την καλύτερη αναλογία τερμάτων που διαθέτει, ανεβαίνει αυτή στην πρώτη θέση. Ανόρθωση και ΑΠΟΕΛ ξεχώρισαν γρήγορα από τις υπόλοιπες ομάδες και φάνηκε από καιρό ότι θα ήταν τα δύο άλογα που θα περνούσαν πρώτα τη γραμμή του τερματισμού. Η «Κ» θυμάται τις χρονιές που υπήρχε ξανά «αντιπαράθεση» ανάμεσα στις δύο ομάδες, από το 1934 όταν δημιουργήθηκε η ΚΟΠ μέχρι σήμερα. Τα πολύ παλιά τα χρόνια Με την Ανόρθωση το 1937 να διαλύεται, το 1945 να επιστρέφει παίζοντας στη β΄ κατηγορία και την περίοδο 1946-1947 να επιδιώκει πρωταγωνιστικό ρόλο στα μεγάλα σαλόνια, η πρώτη αντιπαράθεση με τον ΑΠΟΕΛ ήταν εξωγηπεδική. Ουσιαστικά, η ομάδα της Αμμοχώστου, όπως και η ΕΠΑ και ο Πεζοπορικός, δεν τα είχαν με την ομάδα της Λευκωσίας, αλλά κυρίως με την ηγεσία της ΚΟΠ. «Ζητούσαν προς τούτοις ισότιμη μεταχείριση, θεωρώντας πως τα σωματεία της Λευκωσίας και κυρίως ο ΑΠΟΕΛ τύγχαναν της εύνοιας της ΚΟΠ. ΕΠΑ, Πεζοπορικός και Ανόρθωση μετά την αποχώρησή τους, αμελλητί δημιούργησαν στις 14/09/1947 δική τους χωριστή Ομοσπονδία, την Π.Α.Ο.Κ. (Ποδοσφαιρική Αθλητική Ομοσπονδία Κύπρου) με έδρα τη Λάρνακα» αναφέρεται στο βιβλίο «Κυπριακό ποδόσφαιρο 1900-1960» του δημοσιογράφου Γιώργου Μελετίου. Μαζί τους ήταν και οι ΑΜΟΛ Λεμεσού, Τουρκική Λέσχη Λάρνακας, Τουρκική Λέσχη Αμμοχώστου, Τουρκ Ουτζιού και Τσετίν Καγιά. Μετά από ένα χρόνο η Π.Α.Ο.Κ. διαλύθηκε και το φθινόπωρο του 1948 οι ΕΠΑ, Πεζοπορικός και Ανόρθωση επανεντάχθηκαν στα μητρώα της ΚΟΠ. Από την πρώτη χρονιά (1948-49), η Ανόρθωση απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο, κοντράροντας τον ΑΠΟΕΛ, που βγήκε ο κερδισμένος της μάχης με επτά βαθμούς διαφορά (28-21) σε σύνολο 14 αγώνων. Η επόμενη χρονιά (1949-1950) βρήκε πρωταθλήτρια την Ανόρθωση, με τον ΑΠΟΕΛ να μένει στην 3η θέση – δεύτερη κατετάγη η ΕΠΑ. Από εκεί και πέρα, πέρασαν 12 χρόνια για νέα κόντρα μεταξύ της Ανόρθωσης και του ΑΠΟΕΛ. Γυρίζοντας την κλεψύδρα του χρόνου, φθάνουμε στην περίοδο 1962-63, όταν οι δυο τους στο τέλος της χρονιάς κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, με την ομάδα της Αμμοχώστου να παίρνει το πρωτάθλημα –σε σύνολο 22 αγώνων– με 37 βαθμούς έναντι 32 βαθμών του αντιπάλου της. Η δεκαετία του ’90Αφήνοντας πίσω τα παλιά τα χρόνια, φθάνουμε στη δεκαετία του ’90 για να βρούμε τις δύο ομάδες να είναι οι μοναδικές που μάχονταν μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος για να βρεθούν στο πιο ψηλό σκαλοπάτι του βάθρου. Την περίοδο 1991-1992 κοντά τους ήταν και ο Απόλλωνας, ο οποίος τελικά περιορίστηκε στην 3η θέση, δύο βαθμούς πίσω από την Ανόρθωση, με τον ΑΠΟΕΛ να αναδεικνύεται πρωταθλητής με τους 69 βαθμούς που είχε στη συλλογή του. Τέσσερα χρόνια μετά (1995-1996), οι γαλαζοκίτρινοι και πάλι έκοψαν πρώτοι το νήμα, σε μία περίοδο που σήκωσαν το τελευταίο νταμπλ στην ιστορία τους, αφού πήραν και το κύπελλο. Η Ανόρθωση έμεινε στη δεύτερη θέση, απέχοντας εννέα βαθμούς από την κορυφή (64-55) – στους 53 βαθμούς ήταν Ομόνοια και ΑΕΚ. Το τρόπαιο του Τιμούρ  Η ομάδα της Αμμοχώστου ήταν η νικήτρια της «μάχης» της σεζόν 2004-05. Οι δύο ομάδες ξεχώρισαν από τον πρώτο γύρο, με τον ΑΠΟΕΛ να είναι πρώτος με 33 βαθμούς και την Ανόρθωση δεύτερη με 31 βαθμούς – στους 24 βαθμούς ήταν η 3η στη βαθμολογία Ομόνοια. Στην 20ή αγωνιστική οι γαλαζοκίτρινοι δέχθηκαν την πρώτη τους ήττα από την ΑΕΚ (2-1), που έφερε και την απομάκρυνση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς –στην πρώτη του θητεία– από τον πάγκο. Στην επόμενη αγωνιστική (21η) το πρόγραμμα είχε ΑΠΟΕΛ-Ανόρθωση στο ΓΣΠ, με τις δύο ομάδες να τις χωρίζουν δύο βαθμοί. Στο γήπεδο οι μακρυμάλληδες τότε Αλεξάνδρου και Χαραλαμπίδης βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Πουρσαϊτίδη (δέχθηκε κόκκινη στο παιχνίδι) και Γιωργαλλίδη, οι οποίοι τότε αγωνίζονταν με τα χρώματα της «Κυρίας». Όλα τα λεφτά της βραδιάς (13/03/2005) ήταν ο Τιμούρ Κετσπάγια, ο οποίος με τρία φοβερά τέρματα, το ένα μάλιστα στο 90+4΄, οδήγησε την ομάδα του στη νίκη με 3-2 και της έδωσε αέρα πέντε βαθμών. Με την Ανόρθωση να μετράει έναν μηδενισμό λόγω της διακοπής του αγώνα στην 22η αγωνιστική με τον Απόλλωνα, τελικά η διαφορά πήγε στους τέσσερεις βαθμούς, με την Ανόρθωση του προπονητή-παίκτη Τιμούρ Κετσπάγια να στέφεται πρωταθλήτρια. Η πιο πρόσφατη κόντρα Πάνε πέντε χρόνια από τότε που ΑΠΟΕΛ και Ανόρθωση ήταν βασικές διεκδικήτριες του τίτλου μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος. Τελευταία φορά ήταν η περίοδος 2007-08, με τα δεδομένα να είναι εντελώς διαφορετικά από ό,τι τη φετινή χρονιά, που η υπόθεση τίτλος μπορεί να τραβήξει και στη διαδικασία των πλέι-οφ. Τότε, η ομάδα της Αμμοχώστου μπήκε στη δεύτερη φάση του πρωταθλήματος –εφαρμόστηκε για πρώτη φορά– με εμφανή διαφορά από τους γαλαζοκίτρινους, απέχοντας από αυτούς έντεκα βαθμούς. Μία διαφορά που την κράτησε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Μάλιστα, η «Κυρία» είχε θέσει βάσεις κατάκτησης του τίτλου νωρίς στη σεζόν, αφού μόλις στην 15η αγωνιστική «σκότωσε» τα όνειρα του αντιπάλου και με τέρμα του Γιάννη Σκοπελίτη στο 90+3΄ πήρε τη νίκη με 1-0 και ξέφυγε με εννέα πόντους διαφορά. Έτσι, η Ανόρθωση έβαλε στην τροπαιοθήκη της το τρόπαιο του πρωταθλήματος, που ήταν και το τελευταίο, αφού από τότε δεν ευτύχησε να κατακτήσει έναν εκ των δύο εγχώριων τίτλων.